Update

Na een week nachtdienst (oh, wat was het HEET overdag met slapen), was ik het weekend lekker vrij.
Aangezien ze voor het weekend ook nog fikse temperaturen voorspelde besloten we zaterdag maar niet te gaan klussen.

Overdag zijn we, na lang aandringen van mij, autootjes gaan kijken!
Een auto die ik graag in de VS zou willen rijden is de Jeep Cherokee. Deze auto schijnt in de VS onder de naam Jeep Liberty verkocht te worden.
We hebben een proefritje gemaakt en hij rijdt duidelijk anders dan mijn Nissan Micra, haha.
Maar even serieus, ik vond het een auto met pit!
Je zit lekker hoog, aardig wat vermogen onder de motorkap, binnen de ruimte en hij schijnt tot 3300 kilo te mogen trekken.

Je hebt wel verschillende modellen en ik vond niet alle modellen even lekker zitten, in sommige stoelen had ik het gevoel dat ik eerst nog minimaal 20 kilo in gewicht moet aankomen voordat de stoel me enige steun zou geven.
Wat ik ook een minpuntje vond is dat er geen klimaatbeheersing te verkrijgen is in de Cherokee. Gelukkig wel airco, maar klimaatbeheersing is net wat prettiger.
Maar, al met al, zeker een leuke auto die prima rijdt!
We moeten maar eens kijken wat de mogelijkheden in de VS zijn.
Ik blijf me trouwens wel verbazen over de prijzen van auto’s in Nederland, jemig wat een geld vragen ze voor zo’n auto.

’s Avonds zijn we naar een concert geweest van Billy Joel in de Ahoy.
Wow, deze man is zeker de “Piano Man”, wat kan hij piano spelen.
Gelukkig zong hij veel van zijn grote hits en het klonk allemaal erg goed.
Oh ja, één minpuntje: het was werkelijk waar vre-se-lijk heet in de Ahoy, gelukkig viel met Billy zelf ook op en hij verwoordde het als: “Wow, it’s really focking HOT in here!”

Zondag zijn we weer verder gegaan in de tuin, we proberen het nu stuk voor stuk glad te maken zodat we hopelijk met een weekje of twee graszoden kunnen leggen.
Dan lijkt de tuin ook weer ergens op.
We vonden nog wel een wespennest in een boom maar helaas krijg ik de wespen-bezweerder van Ermelo niet te pakken. Ik blijf het proberen maar misschien is hij op vakantie?
Voorlopig nog even voorzichtig doen, rondom deze boom.

Gisteren (maandag) is Marc voor zaken naar Londen geweest en heeft persoonlijk de examenaanvraag voor de IELTS bij OGP bezorgd, dus dat is ook geregeld.

Afwachten en studeren dus maar weer……

IELTS

Ik ben inmiddels wel iets wijzer wat betreft de IELTS.
Deze test kan ik in Nederland (Amsterdam of Utrecht) afleggen.
Het is de bedoeling dat ik deze test binnen nu en twee maanden behaal en volgens Gillian van OGP zou een studiebelasting van 2 - 3 uur per dag ervoor moeten zorgen dat het gaat lukken.
Nou, ik reken op iets minder studiebelasting: 2 - 3 uur per dag is natuurlijk niet erg realistisch naast een full time baan, revalidatie proces en een eigen leven!

Over de moeilijkheid van de IELTS hoor ik verschillende verhalen, volgens de ene is het supermoeilijk en volgens een ander is het vrij makkelijk.
Nou, ik ga me gewoon goed voorbereiden de komende weken en dan laat ik me verrassen.
Ik hoop alleen dat ik snel een test datum weet, dan weet ik of het voor of na mijn vakantie gaat worden.
We gaan de eerste twee weken van september naar Florida op vakantie. Vervelend, hè?
Ik heb Gillian ingeschakelt om een datum te regelen voor de test.
Inmiddels zijn de papieren voor de IELTS ingevuld en zouden opgestuurd kunnen worden, alleen .... ik ben even door mijn pasfoto's heen. Vrijdag ga ik nieuwe laten maken dan ben ik weer uit de nachtdienst en kan ik direct de papieren posten.

Ik heb vandaag mijn eerste boek binnen gekregen wat ik besteld heb om te gaan studeren voor de IELTS. Het boekje met grammatica, ik hoop dat er weer een hoop boven komt drijven als ik het doorlees.....

Verder nog niets gehoord over de emigratie procedure zelf, ik wacht nog op een telefoontje van de emigratie specialist van OGP. Ben heel benieuwd, met name ook of ze enigszins een schatting kunnen maken over hoe lang het naar verwachting allemaal gaat duren.
Maar ik zal deze mevrouw deze week waarschijnlijk niet spreken in verband met de nachtdienst.
Misschien begin volgende week?

Londen, deel II

Na een nachtje onrustig slapen in het hotel, ’s ochtends redelijk vroeg opgestaan.
Echt wat een nacht: regen, onweer, slecht bed, huilende buur-kinderen met ruziënde ouders en een wakker liggende Maris.

Ik moest om 11.00 uur examen doen, dus ik had besloten goed te ontbijten aangezien een lunch er waarschijnlijk wel bij in zou schieten.
Maar eenmaal aan de ontbijttafel kon ik amper een hap door mijn keel krijgen, het smaakte me totaal niet.

Had nog anderhalf uur over voor ik me mocht melden voor het examen (moet je een half uurtje van tevoren melden), dus maar (wéér) naar Starbucks vertrokken om lekker wat te gaan drinken.
Dat blijf ik wel heel bijzonder vinden, het leven in zo’n grote stad, maar ook de rol van zo’n winkelketen als Starbucks. Heel veel mensen op straat lopen met koffie / thee van Starbucks, maar je ziet nergens de lege bekers liggen.
Ga hier in Nederland is rond de gemiddelde McDonalds kijken en je vind overal lege bakjes, papieren en lege bekers die mensen ‘gewoon’ op de grond gooien.
Op bijna iedere hoek van de straat vind je een Starbucks en overal is het druk en nagenoeg vol.
Er zitten mensen gezellig met hun vrienden te kletsen, er vinden zakelijke besprekingen en vergaderingen plaats, mensen die rustig van hun bakkie koffie zitten te genieten en mensen die serieus (inclusief laptop) aan het werk zijn.
Ik zou er uren kunnen zitten en mensen kijken.
Zelf had ik mijn ‘test-taking-tips’ en een samenvatting van farmacologie meegenomen om deze door te nemen.
Heerlijk onderuit gezakt op een bank onder het genot van een kopje thee heb ik deze voor de laatste keer doorgenomen.

Daarna was het tijd en ben ik langzaamaan naar test centrum gewandeld, ik voelde me rustig en dacht: “Ik ben er klaar voor! Ik heb me goed voorbereid, voel me goed en ga mijn best doen!”
Over het testcentrum, het examen en de procedures in het testcentrum mag ik niets publiceren en wanneer ik dat wel doe, zet ik daarmee mijn RN-licence op het spel.
Dat lijkt me geen goed idee, dus.

Wat ik wel kan vertellen is dat het een examen mij een bijzonder onvoldaan gevoel gaf!
Zoals Gary van OGP al vertelt had, is het een examen waarin ze je niveau willen inschatten.
Je krijgt een vraag over een bepaald onderwerp, bv. patiënten veiligheid, als je deze vraag goed hebt, volgt er verderop in het examen een moeilijkere vraag over hetzelfde onderwerp.
Heb je de vraag fout beantwoord, krijg je verderop een makkelijkere vraag over hetzelfde onderwerp.
Tot de computer een inschatting gemaakt heeft van je kennisniveau en er een eindoordeel, voldoende of onvoldoende, uitrolt.
En op deze manier gaan ze alle gebieden af waarop ze je willen testen.
Men had mij van tevoren vertelt dat farmacologie een belangrijk aspect is van het examen dus ik me helemaal suf geleerd hierop.
Ik heb me toch weinig vragen farmacologie gekregen!
Terwijl ik dacht: “Toe dan, kom maar op met die vragen, daar weet ik het antwoord op!”
Maar dat had de computer natuurlijk ook door, dus daar kreeg ik weinig vragen over.
Dat is dus het systeem!
Maar dat voelt erg …. onvoldaan, maar zo werkt het nu eenmaal!
Ik weet wel wat mijn mindere kant is (daar had ik de NCLEX niet voor nodig, had ik ze zo ook wel kunnen vertellen): psychiatrie!
Ligt me totaal niet en daar liggen mijn interesses ook niet en daar kwam de computer ook achter.
Ik kreeg dus relatief veel vragen over …. psychiatrie.

Het examen was voor mijn gevoel ineens over! Ik heb net het minimale aantal vragen gekregen (aantal werkelijk mee-tellende vragen ligt tussen de 65 – 265) en ineens was daar de mededeling “het examen is klaar”.
Ik had net het gevoel dat ik er lekker inkwam, was het al klaar! En stond ik weer buiten!
Met een onwijs rot gevoel.
Ik ben naar een park gewandeld, in het zonnetje gaan zitten en met Marc gaan smsen.
Ik had er zo’n slecht gevoel over en was er oprecht van overtuigt dat ik gezakt zou zijn.
Ik had voor mijn gevoel veel antwoorden moeten gokken en was totaal vergeten hoe het examen in elkaar steekt.
Gelukkig belde Marc mij nog even, hij heeft me weer moed ingesproken. En anders zouden we ‘gewoon’ voor een herexamen gaan.

Ik weer terug naar mijn hotel kamer (wilde het liefst naar huis, maar dat ging natuurlijk niet) en daar zat ik dan!
Totdat ik me bedacht dat dit ‘ridiculous’ was!
Buiten scheen de zon, ik zat in een geweldige stad en ik zat te kniezen over iets wat ik nu niet meer kon veranderen op een suffe hotelkamer.
Dus ik Londen in, ben uiteindelijk naar de New Oxford Street gewandeld en heb genoten van de vele winkels, de mensen en het zonnetje.
Een poos rondgestruind in de ‘Virgin MegaStore’, een mega CD / DVD winkel. Echt ongelooflijk zo groot.
Ook heb ik enige tijd doorgebracht bij ‘Borders’, dat is een boekwinkel zoals we die in Nederland niet kennen! Supergroot!
Heerlijk om daar rond te snuffelen…..

’s Avonds was ik wel erg moe en ben vroeg gaan slapen. Ik moest de volgende ochtend vroeg op Heathrow zijn om mijn vlucht te halen.
Kon helaas niet met het Openbaar Vervoer naar Heathrow, was te vroeg, dus ik een taxi besteld voor 05.15 a.m. Wat een tijd!
Helaas heeft de taxi chauffeur me op de verkeerde terminal afgezet (duidelijk afgesproken, terminal 4, maar hij vond terminal 1 blijkbaar ver genoeg) en dat voor 45 pounds voor een ritje van 30 minuten. Helaas had ik het pas door toen hij alweer vertrokken was. Gggrrrr…..
Dus ik moest toen uitzoeken hoe ik naar terminal 4 kwam. Ik kon kiezen uit héél ver lopen of een treinritje van 10 minuten, toch maar voor het laatste gekozen!

Eenmaal op terminal 4 snel in kunnen checken (nog eenmaal langs Starbucks) en bij de gate wachten tot we het vliegtuig in mochten.
En toen ging mijn telefoon……
Het was Marc met de mededeling dat ik een licence nummer van de New Mexico Board of Nursing gekregen had, ik was geslaagd……
Totale stilte, compleet overdonderd, vol ongeloof en ‘totally flabbergasted’.
Nadat ik weer kon praten heb ik hem wel 10 keer gevraagd of hij het zeker wist.
Ik kon het niet geloven en dat duurde ongeveer de hele dag, daarna begon het langzaam door te dringen…..

Na een prima terugvlucht was ik rond 09.30 uur Nederlandse tijd terug op Nederlandse bodem.
Marc stond me op te wachten en zijn we naar huis gegaan.
Nog steeds in vol ongeloof.
Ook toen ik het thuis zelf op de computer kon aanschouwen bleef ik twijfelen……

’s Middags belde Gary nog om me te feliciteren (okay, als OGP vind dat ik geslaagd ben, zal ik wel zo zijn!).
Met Gary nog even de hele afgelopen studieperiode geëvalueerd; of ik de studieperiode te lang of te kort vond, wat ik van het aangeboden lesmateriaal vond, wat ik van de begeleiding vond en meer van dat soort zaken.
Nou, ik had nog wel wat opbouwende kritiek, haha

Ook heeft hij me vertelt dat we nu naar de volgende fase gaan: de emigratiefase.
Binnen nu en twee weken gaat de emigratie-specialiste van OGP iemand mij bellen om alles met mij door te nemen. Spannend!

GESLAAGD!

This is Mariska, from London

Nou, wat een dag!
Vanochtend vroeg op (4.00 uur) om op tijd op Schiphol te zijn.
Na het omzetten van mijn ticket (kosten: 35 euro, bijna meer dan het ticket zelf), Marc gedag gezegt en door de paspoortcontrole.
Daarna een flinke wandeling naar de gate en al snel het vliegtuig in.

Eenmaal 'airborn' kregen we vliegensvlug een warm broodje en wat te drinken voorgeschotelt. Achteraf hadden ze het wel iets rustiger aan kunnen doen....
We kregen geen toestemming om te landen op Heathrow 'due to a severe thunder storm'.
Dus hebben we 20 - 30 minuten rondjes gecirkeld op zo'n 40 kilometer van het vliegveld.
Uiteindelijk kregen we een alternatieven aanvliegroute en mochten we landen.
Die alternatieve route was eigenlijk wel heel leuk, we gingen nu echt over Londen, het weer was helder en ik kon de Millenium Wheel zien en de Big Ben, de Theems.

Weer met beide voeten op de grond, bagage opgehaald en toen even zoeken naar de ondergrondse, maar snel gevonden, ticket gekocht en ingestapt.
Bij de juiste halte, na ongeveer een uurtje, uit weten te stappen (valt niet mee in de spits, volle wagons en met een koffer) stond ik midden in hartje Londen.
Wow, wat een stad en wat een drukte, als 'dorps-muts' vergeet ik steeds hoe het is een grote stad.
Marc had een aantal kaarten voor me geprint dus op zoek naar het hotel .... het lastigste gedeelte van de reis.
Ik ben een echte vrouw en kan dus NIET kaartlezen.
Maar gelukkig het hotel toch snel gevonden, wat een mazzel.

De rest van de ochtend een beetje rond gekeken in de drukke straten, een bakkie thee bij Starbucks gehaald en daarna in checken in het hotel.
Nog even wat NCLEX-stuff doorgekeken, ik zou bijna vergeten waarom ik hier ben.
Het hotel is een goed hotel, maar heel grappig, het staat namelijk scheef!
Het weer is hier vies warm, benauwd en er zijn al een aantal kleine buitjes gevallen, maar ze brengen nog geen verkoeling. Beetje klef, dus!

Zojuist even een hapje gegeten en dadelijk vroeg naar bedje.

Morgen 11.00 uur Londen tijd (12.00 uur in Nederland) begint mijn examen. Ik moet me om 10.30 uur melden en inschrijven. Gelukkig heb ik het gebouw al gevonden, het is vrij dicht bij het hotel, dus ik hoef morgenochtend niet te zoeken of ver te reizen.
Heel spannend!

Oh ja, voor ik het vergeet: iedereen heel erg bedankt voor jullie morele steun via de blog, sms, mail, kaartjes en telefoon. Fijn dat jullie voor mij duimen morgen, jullie zijn schatjes!

Nou, mijn tijd zit er bijna op, zit in een (snotheet) internet-cafe, dus .....

London here I come....

Gespannen en opgelucht dat het nu dan echt gaat gebeuren, morgen vlieg ik naar Londen voor mijn NCLEX examen.
Natuurlijk ben ik gespannen want ik moet het donderdag gaan waarmaken, maar hopelijk gaan alle uren studeren hun vruchten afwerpen.
Maar ik ben ook opgelucht dat het nu dan gaat gebeuren: ik ben er nu weken (maanden) mee bezig geweest en ik merkte dat het me steeds meer moeite ging kosten om de stof bij te houden.
In april had ik alles al helemaal doorgenomen (de eerste planning voor het examen was april) en sindsdien was het bijhouden en oefenen, oefenen en oefenen.
En dat ging me steeds zwaarder vallen.

Vandaag ga ik nog een beetje de laatste dingen doornemen, maar vooral proberen te ontspannen in de zinderende hitte!
Het word vandaag ruim 30 graden en dan is de eerste hittegolf in Nederland een feit! Ik hoor al heel veel mensen klagen, maar ik vind het heerlijk.
En vooral mijn gewrichten vinden het geweldig, ik heb zoveel minder pijn met dit soort weer, echt heel fijn.
En vanavond moet ik natuurlijk goed eten en op tijd naar bed, want morgenochtend gaat de wekker!
Heel vroeg.....