Er is weer hoop....

Eergisteren heb ik met Gary gesproken en er is weer een beetje hoop dat er deze week een vervolg gaat komen op ons Amerika avontuur.
Bij OGP schijnt er de afgelopen weken een grote reorganisatie te zijn geweest en daardoor zijn er een heleboel dingen blijven liggen en zo ook het feit dat ik gebeld had moeten worden door Immigration and Placement.
Maar iedereen schijnt nu op de juiste plek te zitten en Gary zou ervoor zorgen dat ik deze week gebeld word.
Hopelijk gaat dat lukken want ik zit de hele week in de nachtdienst en ik ga mijn telefoon er niet voor aan laten staan. Als ik zie dat ze gebeld hebben, bel ik zelf wel even terug.
Heb nog wel een klein beetje gemoppert tegen Gary, ik heb hem vertelt dat we in Nederland het gebruik hebben om wanneer iemand een belofte niet na kan komen om wat voor reden dan ook, dat we deze persoon inlichten hierover.
En dat ik van OGP eigenlijk ook wel hetzelfde verwacht aangezien 'onze toekomst' voor een deel toch in hun handen ligt.
Hij heeft 'beterschap' beloofd, ik ben benieuwd.....

Vertaling

Tijd voor een feestje!!
Ik ben namelijk klaar met revalideren.
Hoewel, nu gaat het er natuurlijk op aan komen, nu moet ik het zelf gaan doen!
Na 2,5 maand begon ik het ook wel ernstig zat te worden, het was (te) zwaar om het vol te houden naast het werken en het leren voor de NCLEX en de IELTS.
Nu moet ik dus zelf naar de sportschool om aan mijn conditie te werken en in de gewichten te gaan hangen.

Vandaag heeft onze vertaler mijn vertaalde geboorte-certificaat op de bus gedaan dus als het mee zit ontvang ik die morgen. Na heel veel mailtjes en telefoontjes zou dat de reden zijn geweest waarom Immigration and Placement nog geen contact heeft opgenomen: mijn file was nog niet compleet, ze hadden geen vertaling van mijn geboorte certificaat!
Dat ik daar zolang op heb moeten wachten...

Ik weet nog geen IELTS datum, Gillian schijnt een examen aanvraag gedaan te hebben, maar heeft nog geen bevestiging (en dus examendatum).

Oh ja, nog wel leuk; Marc en ik zijn afgelopen weekend in een spontane bui naar Parijs vertrokken voor een bezoekje aan Disney.
Ik heb ervan genoten, was er helemaal aan toe na de drukte van de afgelopen maanden.
Echt helemaal geweldig!

US Nurse

Voor wie meer wil weten: http://biego.blogspot.com/ is een blog van een Nederlandse verpleegkundige, zij is met een Amerikaan getrouwd en werkt al jaren in de VS als verpleegkundige.
Recentelijk heeft zij met een artikel in de "Bijzijn" gestaan.
Het artikel en de niet ingekorte versie staan op haar blog, op de datum 1 augustus 2006.
Erg leuk om te lezen.

Komkommertijd

Bij mij is het blijkbaar ook komkommertijd, ik zit te wachten maar er gebeurt helemaal niets!
Gillian schijnt bezig te zijn om mijn IELTS datum te plannen, maar blijkbaar is dat niet zo simpel als het lijkt, gezien ze er al ruim twee weken mee bezig is.
Maar ik heb besloten rustig af te wachten, ik kan me wel gaan opwinden maar dat heeft toch geen nut.

Verder wacht ik nog steeds op contact met iemand van het Immigration and Placement team om ons emigratie-plan in werking te gaan stellen.
Ik zei net heel wijs dat ik me niet druk maakte over de planning van de IELTS en eigenlijk zou ik me hier ook niet druk om moeten maken, maar …..
Dat lukt me niet!
Ik kan niet zo goed tegen het NIET nakomen van afspraken en als je eerder gemaakte afspraken niet kan nakomen, dan meld je dat en zorg je ervoor dat mensen op de hoogte blijven.
Zo denk ik erover maar blijkbaar niet iedereen.
Bijna vier weken geleden heb ik mijn NCLEX behaald en vrijwel direct daarna gesproken met Gary.
Hij vertelde dat er binnen twee weken iemand van Immigration and Placement team contact met me zou opnemen maar ik wacht nog steeds!
Ondertussen reageert Gary niet (of nog niet) op mijn e-mail(s) en als ik bel krijg ik zijn voicemail.
En dat frustreert wel enigszins.
Maar er gloort hoop aan de horizon: Gillian gaat zich er mee bemoeien, ze gaat voor me uitzoeken waar ‘we’ op wachten.

To be continued!